سوپر روان کننده یا فوق روان کننده بر پایه پلی کربوکسیلات روان کننده بتن مایع بر پایه پلی کربوکسیلات اصلاح شده می باشد که برای ساخت بتن های ویژه طراحی شده است. برای ساخت بتن خود تراز و خود متراکم و بتن هایی که الزامات آیین نامه ای آن به حداقل رساندن نسبت آب به سیمان را در حد نهایت درخواست نموده . سوپر روان کننده بتن یا فوق روان کننده بتن بر پایه پلی کربوکسیلات فابیر در ساخت بتن حجیم موجب روانی بالا می شود.هم چنین با استفاده از این روان کننده بتن پمپ پذیری بالارفته و باعث می شود که استهلاک پمپ بتن پایین بیاید. این سوپر یا فوق روان کننده بتن نسبت آب به سیمان را در بتن حجیم کاهش می دهد و مقاومت بتن حجیم را بالا می برد.
ژل میکروسیلیس یک نوع از افزودنی های بتن توسعه یافته و کالایی شامل فوق روان کننده بتن و میکروسیلیس پودری و افزودنی های بتن دفع کننده آب است که با اسم میکروسیلکا الیاف دار هم شناخته می شود ، به این صورت که با درجه ی بالایی از قدرت ، افزایش نسبی توانمندی های مقاومت فشاری ، خمشی و کششی ، دوام وطول عمری بیشتر ، نفوذ ناپذیری قابل توجه نسبت به بتن معمولی و اسلامپ بالاتر در جهت تهیه و تولید بتن هایی نفوذ ناپذیرکاربردی مطلوب و فراوان دارد. ژل میکروسیلیس درحین فرایند اختلاط فضای های خالی و فرج های موجود را اشغال نموده و موجب کاهش نفوذ پذیری بتن به میزان چشم گیری می شود. ژل میکروسیلیسدر واقع جایگزین مطلوبی در ناحیه ای از سیمان ، برای انواع متعددی از افزودنی های بتن ؛ من جمله انواع روان کننده ها و فوق روان کننده ها ، آب بند کننده ها و … است. ژل میکروسیلیس در واکنش نهایی با جذب آهک آزاد و تبدیل آن به سیلیکات کلسیم با بازده ای موثر سبب بهبود ویژگی های بتن شما می شود.
افزودنی بتن بر اساس نوع تاثیر و کارکرد اصلی که در بتن دارند به هفت دسته کلی تقسیم میشوند :
کاهنده آب ، هوازا ، کندگیر کننده ها ، شتاب دهنده ها یا همان تسریع کننده ها ، منبسط کننده ها ، پایاگرها یا همان دوان بخش ها ، افزودنی های خاص که افزودنی های خاص دسته ای از افزودنی هایا شیمیایی با کاربرد ویژه و محدود هستند . ضد یخ ها ، رنک بخش ها ، آسان کننده های پمپاژ ، ضد آب شستگی ها ، کنترا کننده های واکنش آبگیری ، پیوندزاها (لاتکس) قوام بخش ها نمونه ای از افزودنی های خاص هستند .
به طور کلی افزودنی روان کننده بتن زمان گیرش اولیه و گیرش نهایی را به تاخیر می اندازند. با این وجود نمونه هایی از تسریع زمان گیرش اولیه در اثر استفاده از این افزودنی ها نیز مشاهده شده است که با تاخیر در اضافه کردن افزودنی قابل جلوگیری می باشد. معمولا زمان گیرش اولیه و نهایی سیمان های پوزولانی و روباره ای بیش از زمان گیرش سیمان های معمولی به تاخیر می افتد. تعیین زمان گیرش بتن های دارای افزودنی کاهنده آب نباید بر روی خمیر سیمان انجام شود چرا که نتایج بدست آمده از این آزمایش بسیار متفاوت خواهد بود. به طور کلی زمان گیرش خمیر سیمان از بتن بیشتر می باشد. داتری و کوالوسکی نشان داده اند که مقدار افزودنی مورد نیاز برای ایجاد تاخیر در زمان گیرش بتن , تقریبا نصف مقدار لازم برای ایجاد تاخیر مشابه در خمیر سیمان است. عوامل متعددی بر زمان گیرش بتن در زمان اجرا تاثیر می گذارند که مهمترین آن ها مقدار آب اختلاط می باشد.
مواد افزودني بتن با عملکرد شيميايي يا در فرآيند و روند واکنش آبگيري سيمان پيش از گيرش تاثير ميگذارند و يا ريزساختار محصولات آبگيري را پيش و پس از گيرش، دستخوش تغيير ميکنند. بنابراين واکنش افزودنيهاي شيميايي علاوه بر زمان پيش از گيرش، ممکن است در مراحل سختشدگي بتن نيز ادامه يابد . کُندگيرکنندهها، زودگيرکنندهها، زودسختکنندهها، منبسطکنندهها، کنترلکنندههاي واکنش آبگيري، و ناگيرکنندهها در زمره افزودنيهاي با عملکرد شيميايي هستند.
فوق روان کننده ها و یا فوق کاهنده آب ماده افزودنی که بدون تغییر روانی، مقدار آب مخلوط بتن را به میزان قابل ملاحظهای کاهش میدهد یا بدون تغییر مقدار آب، اسلامپ و روانی را به میزان قابل ملاحظهای افزایش میدهد، یا هر دو اثر را بطور همزمان ایجاد میکند وبعضی از انواع این مواد حتی میتوانند به میزان 20 تا 30 درصد کاهش آب را در مخلوط ممکن کنند. کاربرد این افزودنیها گاه میتواند منجر به کاهش سریع کارایی گردد.
گروت اپوکسی باعث سخت شدن سریع سازه می شود که بستگی به دمای اطراف دارد . گروت اپوکسی دارای قابلیت بالای چسبندگی به زیر کارهای معدنی و فولادی دارد. گروت اپوکسی دارای مقاومت در برابر ارتعاشات شدید است. گروت اپوکسی باعث سخت شدن بدون جمع شدگی است. گروت اپوکسی دارای مقاومت بالا در برابر حملات مواد شیمیایی است. گروت اپوکسی دارای مقاومت مکانیکی بسیار بالایی است و موارد مصرفی گروت اپوکسی برای گروت کاری و ملات ریزی برای پیوند محکم سازه ای در شرایط باربری دینامیکی مناسب است.
شاتکریت را می توان به عنوان بتن یا ملاتی که از طریق شیلنگهای لاستیکی حمل شده و با استفاده از هوای فشرده با سرعت زیاد به سطح مورد نظر پاشیده می شود، تعریف کرد , اولین کاربرد شاتکریت به سال ۱۹۰۹ میلادی بر می گردد که در آن زمان تحت عنوان گونیت نامیده می شد و به کمک دستگاهی موسوم به تفنگ سیمان به کار می رفت و برای آگاهی از مدل های مختلف مواد افزودین بتن مانند روان کننده ها و فوق روان کننده ها میتوان از سایتهای اینترنتی اقدام نمود .